کد مطلب:193941 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176
یک سؤال و دو گونه جواب
معصومین علیهم السلام، قبل از انسان ها خلق شده اند. تمرینهای بسیاری دیده اند و فشارهای فراوانی را تحمل كرده اند تا به این درجه و مقام رسیده اند. آنها مانند خورشید و ماه نیستند كه فقط یك تكلیف داشته باشند. بلكه تكلیف های متعدد دارند و با هر كس به فراخور حال خودش رفتار می كنند.
معاویة بن عمار و اسماعیل بن جابر هر دو از یاران امام صادق علیه السلام بودند. روزی معاویة بن عمار از حضرت پرسید: یابن رسول الله، آیا می توانم نماز روز را در شب قضا نمایم؟ امام پاسخ دادند: آری، می توانی. بعد از مدتی اسماعیل بن جابر خدمت حضرت رسید و همان سؤال را از حضرت پرسید. امام پاسخ دادند: نمی توانی. عرض كرد: یابن رسول الله، چرا به معاویة بن عمار پاسخ مثبت و به من جواب منفی دادید؟ حضرت فرمودند: «ان ذاك یطیق و أنت لا تطیق [1] ؛ او می تواند، اما تو نمی توانی».
معاویة بن عمار و اسماعیل بن جابر هر دو از یاران امام صادق علیه السلام بودند. روزی معاویة بن عمار از حضرت پرسید: یابن رسول الله، آیا می توانم نماز روز را در شب قضا نمایم؟ امام پاسخ دادند: آری، می توانی. بعد از مدتی اسماعیل بن جابر خدمت حضرت رسید و همان سؤال را از حضرت پرسید. امام پاسخ دادند: نمی توانی. عرض كرد: یابن رسول الله، چرا به معاویة بن عمار پاسخ مثبت و به من جواب منفی دادید؟ حضرت فرمودند: «ان ذاك یطیق و أنت لا تطیق [1] ؛ او می تواند، اما تو نمی توانی».
[1] شيخ طوسي مي فرمايد: اسماعيل بن جابر مي خواست نوافل روز را در شب قضا كند كه با اين كار به فرائضش صدمه مي خورد، و امام او را از اين كار بر حذر داشتند (تهذيب الاحكام، ج 2، ص 16).